مطالب متعددی در مورد آموزش مجازی و کم و کاستیهای آن از زمان پاندمی کرونا مطرح شده؛ مجموع این مطالب بر این موضوع تاکید دارد که در یادگیری الکترونیکی مطلوب، دانشجو باید بتواند حداقل با داشتن یک رایانه یا ابراز الکترونیکی مشابه و اینترنت به محتوای درسی و استادان دسترسی کامل داشته باشد.
به گزارش مجله خبری نگار،هدف اساسی از توسعه آموزش الکترونیکی، گسترش و تنوع بخشی به ظرفیت های آموزش عالی به کمک فناوری اطلاعات و ارتباطات همچنین پاسخگویی به نیازهای آموزشی جامعه امروز و فردا با کیفیت و انعطاف پذیری بهتر و هزینه کمتر است.
دهه آتی نیازمند سیستم آموزشی با کارایی بهتر است، تاکید کرد: این سیستم تأمین کننده نیاز جامعه به نوآوری، رقابت پذیری، رشد اقتصادی و دارای سرعت عمل کافی و هماهنگ با تغییرات فناوری و مدلهای جدید کسب و کار است.
با اینکه حدود ۲۰ سال از راهاندازی اولین دانشگاه الکترونیکی کشور در شیراز می گذرد و طی این مدت با تأسیس انجمن یادگیری الکترونیکی و برگزاری ۱۴ دوره کنفرانس تلاش زیادی جهت گسترش آموزش الکترونیکی در کشور انجام شده اما فقط حدود هفت تا هشت دانشگاه الکترونیکی در کشور شکل گرفته است.
به گزارش مجله خبری نگار،علی اکبر صفوی رییس کارگروه آموزشهای الکترونیکی وزارت علوم، تحقیقات و فناوری، نیز روز دوشنبه با تایید این موضوع اظهار داشت: نحوه تدریس و نقش استاد و دانشجو در آموزش الکترونیکی با آموزش سنتی متفاوت است؛ تا قبل از پاندمی کرونا، حتی در وزارت علوم هم بسیاری از مدیران درک کافی از اهمیت آموزش الکترونیکی نداشتند؛ این در حالی است که در برنامه های پنج ساله کشور بر توسعه این دورهها تأکید شده است.
وی خاطر نشان کرد: گاه همایش هایی به اسم آموزش الکترونیکی در کشور برگزار می شود که افرادی غیرمتخصص و ناآشنا با این حوزه مطالبی را عنوان میکنند و مردم را به اشتباه می اندازند، اینکه برخی همکاران دانشگاهی به راحتی در حوزه هایی که تخصص ندارند اظهارنظر می کنند، بسیار ناپسند است.
صفوی با بیان اینکه ۹۰ درصد آنچه به عنوان آموزش الکترونیکی در کشور ارایه میشود، آموزش الکترونیکی نیست یا تنها بخش کوچکی از ظرفیتهای این حوزه است، تاکید کرد: اینکه فقط سخنرانی خود را از طریق شبکه های الکترونیکی ارایه کنیم، آموزش الکترونیکی نیست. ارایه یک دوره آموزش الکترونیکی استاندارد نیاز به استراتژی سازمانی، برنامه توسعه و بودجه، زیرساخت های فنی و ساختمانی، هدایت و راهنمایی اولیه استاد و دانشجو برای شروع دوره دارد.
رییس انجمن یادگیری الکترونیکی ایران در ادامه این گفت و گو، تولید محتوا را مهمترین و پرهزینه ترین بخش آموزش الکترونیکی دانست و اظهار داشت: محتوای الکترونیکی از ابعاد مختلف قابل بررسی است، مثلاً باید بین محتوای درسی تئوری و عملی تفاوت قائل شد. در این میان، جنبه های تعاملی محتوا از اهمیت خاصی برخوردار است.
صفوی با بیان اینکه حداقل برای ۵۰ درصد مباحث درسی، محتوای الکترونیک جذاب و قابل فهم در اینترنت قابل دسترسی است که مشکل کپی رایت هم ندارند، خاطرنشان کرد: شخصی سازی شدن محتوا و هوش مصنوعی، نحوه تدریس و نقش استاد و دانشجو که در آموزش الکترونیکی تفاوت فاحشی با آموزش سنتی دارد، همچنین مباحث بین المللی در آموزش از نکاتی است که در تولید محتوای الکترونیکی باید مورد توجه قرار گیرد.
وی تاکید کرد: انتظار می رود سازمان برنامه و بودجه کشور و دیگر دستگاه های مسوول، جدیت بیشتری در تخصیص بودجه و تأمین زیرساخت های مورد نیاز برای تحول ساختاری و توسعه آموزش الکترونیک در آموزش و پرورش و نظام آموزش عالی کشور داشته باشند.
منبع: ایرنا